میرزا شکرالله صنیعزاده، میناساز شهیر و صورت پرداز و گل و بوته نگار عصر حاضر، 20 ذیالحجه 1324 قمری 15 بهمن 1285 شمسی در محله جمال کلّه نزدیک امامزاده درب امام اصفهان دیده به جهان گشود.
میرزا شکرالله از محضر استادانی همچون میرزا احمد، میرزا محمدعلی نجف پور ملقب به نقاش چهرهساز، میرزا عبدالله مصوّر طاهری، محمدعلی مذهب، حاج محمدحسین مصوّرالملکی و حاج میرزا آقا امامی بهره برد.
روح خلاق و مبتکر او و نیز اندوختههایی که از نخستین استاد خود داشت، همچنین برخورد و آشنایی وی با شونمان آلمانی که در یکی از کارخانجات نساجی اصفهان به کار اشتغال داشت، سبب شد که وی گام در راه احیای هنر میناسازی، یکی از پر پیشینهترین هنرهای صنایعدستی گذارد.
استاد هنرفر مینویسد «رواج صنعت میناکاری در اصفهان از حدود 1310 شمسی است و مخصوصاً طی سی سال اخیر این صنعت به وسیله یکی از استادان هنرمند و بهنام اصفهان آقای شکرالله صنیعزاده بسط و توسعه یافت و شاگردانی در این مکتب تربیت شدند.»
وی با کولهباری از اندوختههای استادان و تجربیات هنری، کار و فعالیت خود را از اواسط 1320 شمسی شروع کرد و در راستای حیات و شکوفایی هنر زیبای مینا گامهای ارزشمندی را در طول بیش از پنجاه سال عمر هنریاش برداشت.
استاد همایی مینویسد «آقای میرزا شکرالله صنیعزاده بزرگترین استاد میناکاری اصفهان محسوب میشود و در سر پل الله وردیخان مغازه آبرومندی دارد که مرجع هنر دوستان خارج و داخل است.»
استاد صنیعزاده در پی اهداف خود درصدد ساخت و پرداخت در، ضریح، کتیبه برای اماکن متبرکه ایران و دیگر کشورهای اسلامی برآمد که نماد راستینی از هنر و ایمان اوست.

آثار هنری استاد صنیعزاده
از جمله آثار ماندگار این هنرمند برجسته میتوان به در و سردر ورودی ایوان طلای حرم امام علی در سال 1332، میناکاری کتیبه ضریح حضرت علی در سال 1334، دو جفت در رواق حرم امام علی در سال 1339، در دو رو و اذن دخول حرم حضرت معصومه (س) در سال 1340 که از بینظیرترین آثار میناکاری معاصر است، اشاره کرد.
لچک مینایی ایوان طلای حرم امام رضا(ع) که در سال 1343 ساخته شد، ایوان طلای نادری که از معماری صفوی و افشاری برخوردار است و با دو قطعه لچک مینائی و قلمزنی مطلایی تزئین گردیده است و اولین اثر مینائی در تزئینات معماری محسوب میشود، نیز اثر صنیعزاده است.

آثار ماندگار استاد صنیعزاده
ضریح و در حرم حضرت عباس (ع) در 1343 که آن هم از نفایس میناکاری با سه ردیف کتیبه و چهار گلدان برجسته به سفارش آیتالله سید محسن حکیم ساخته شد و هنرمندش مورد تقدیر مکتوب ایشان قرار گرفت؛ همچنین نمونههای متعدد نقاشی جلد قرآن و میناکاری آیینه و شمعدان و تمثالسازی حضرت علی (ع) و حضرت عیسی بن مریم (ع) از دیگر آثار بینظیر آن استاد برجسته است.

دستخط آیتالله سید محسن حکیم به مناسبت ساختن ضریح مطهر حضرت ابوالفضل (ع)
صنیعزاده موفق به دریافت جوایز و نشانههای بینالمللی بسیاری و نیز تقدیرنامههایی از مقامات، مجامع داخلی و خارجی و برخی مراجع تقلید گردید که در رأس آنها دستخط آیتالله سید محسن حکیم به مناسبت ساختن ضریح مطهر حضرت ابوالفضل (ع) قرار داشت.
سرانجام استاد صنیعزاده در بامداد سهشنبه 25 بهمن 1362 دعوت حق را لبیک گفت و پیکرش را در تخت فولاد، در صحن تکیه آغاباشی به خاک سپردند.